Alaçatı’da Yaşam

Bu Yazıda Tarihi Geleneksel Bir Kasaba Yerleşimi Olan Alaçatı’nın Medyatik Olma Süreci Ve Nedenleri İrdelenmektedir

Nimet Özgönül

Bu Yazıda Tarihi Geleneksel Bir Kasaba Yerleşimi Olan Alaçatı’nın Medyatik Olma Süreci Ve Nedenleri İrdelenmektedir

Bu yazının temel amacı, son yıllarda belirli aralıklarla medyada sürekli yer alan tarihi geleneksel bir yerleşmenin “medyatik” olma nedenlerinden çıkarak yerleşmede yaşanan süreçleri koruma bağlamında irdelemektir. Bu amaca yönelik olarak “Neden Alaçatı bu kadar gündemde?” sorusuyla başlayan, nereye gittiğini kestirmeye çalışan, bunun neden-sonuç ilişkilerini tartışan gelecekte bu yerleşmenin benzer diğer tarihi yerleşimlere örnek (olumlu ya da olumsuz) olmasını isteyen bir süreç izlenmeye çalışılacaktır. 

Bu çalışma, bilimsel veriler kadar kişisel gözlemler üzerine de kurgulanmıştır. Yazarın Alaçatı ile tanışıklığının yoğunlaşması 1991 yılında başlar ve aralıklarla 1996 yılına kadar sürer. Bu nedenle kasabanın uzak geçmişi kaynaklardan, yakın geçmişi ise yaşanmışlıklar üzerinden aktarılacaktır.

Yazar, 1990’lı yılların başında ve yaz sezonunun ortasında Alaçatı’da akşamüstü saat 7’den sonra yemek bulunmadığını ve en yakın Ilıca’ya gidilmesi gerektiğini, konaklama için eski belediye binasının odalarının paylaşıldığını, İstanbullular’ın yapıları satın alarak onarmaya başladıklarını, yeni yeni türeyen pansiyonların müşterilerinden nasıl bir ücret isteyeceklerini bilemediklerini ve benzeri birçok Alaçatı olayını bildiği ve yaşadığı için, günümüzün Alaçatı yaşamını biraz hayret, biraz kaygı, biraz müstehzi ama her şeyden çok üzüntü ile izlemektedir. Onlarca, binlerce kişinin mutlu olduğu (ya da kendini mutlu sandığı) yeni Alaçatı için az sayıda da olsa birilerinin üzülmesi ise ironi bile değildir ve de dikkate alınmaması gerekir.

Soru geçerlidir. Alaçatı’ya ne olmuştur?